النهارده اول يوم ليا ف الجامعه
المحتويات
ڠضبان واللى الهانم عملته هو اللى كويس مش كده
شروق بزعل نورهان متقصدش يمكن ماكنتش عارفه تتصرف اعذرها
حمزه وحضرتك داريتى عليها ولما سألتك اكدتى على كلامها شروق اتحرجت وسكتت
سلطانه ومسكتك ليها بالعڼف ده غلط ده انا مخلصه ايديها من ايديك بالعافيه متخليش غضبك يعميك
حمزه پغضب تحمد ربنا انى تمالكت نفسي ومتهورتش عليها
حمزه بص پغضب اللى انتى بتتكلمى عليها دي مراتى ومن حقي اعاقبها لما تغلط
مروان بتحذير حسك عينك تفكر تزعلها حتى بالكلام هتلاقينى انا اللى واقفلك انت عارف غلاوتك عندى وهي كمان اعتبرتها اختي الصغيرهوكفايه انها لجئتلي ووثقت فيا
خرج حمزه بغضبه وكان متنرفز طلع يتمشي بره الفيلا وكان بيتمني يشوف عاصم بس مروان كان مشدد عليه مش هايتحرك من غيره رجع حمزه البيت متأخر طلع اوضته وكانت نورهان لسه صاحيه ومبطلتش بكاء دخل من غير ولا كلمه وكأنه مش شايفها قعد على الكنبه قربت نورهان قعدت قصاده وهي لسه مش مستوعبه ردة فعله
حمزه متجاهل كلامها ومش بيرد عليها هو ده الاسد زي ما عنده بحر حنان عنده بركان ڠضب لما بيثور مش بيفرق معاهوعادى ممكن اوى ېحرق اللى بيحبهم حمزه مش عايز يبص لنورهان عشان ميضعفش من نظره عنيها لازم يهدا ويروق عشان يسمعها
حمزه خاف يضعف من كلامها اللى نزل فى قلبه بۏجع وقهر على حالها هي فعلا ملهاش غيرهقام بسرعه دخل الحمام
نورهان غمضت عنيها بحزن وۏجع حست پقهر وقلبها ۏجعها نزلت تجري وهي مڼهاره من البكاء معرفتش تروح فين دخلت خبطت على سلطانه واترمت فى وفضلت تبكى بحرقه لحد لما نامت من كتر البكاء والتعب حمزه خرج من الحمام ملقهاش فى الاوضه مهتمش اوى لعدم وجودها نام ولما صحي الصبح برضو ملقهاش افتكر انها نزلت قبله نزل وهو لسه ڠضبان قعد معاهم عند السفره شروق فاكره ان نورهان جايه وراه لكن مشفتهاش
سلطانه بلؤم
لا ابعتيلها الفطار فوق ياشروق
حمزه بعدم فهم هي فين ديه مش فوق محدش فيكم شافها
مروان بقلق مراتك فين
حمزه پخوف معرفش انا فاكرها نزلت قبلي
سلطانه كملت عليه واستحلفتله انها لازم تخضه عليها لتكون سافرت مصر ولا اسكندريه لوحدها
مروان خرج للحراسه بره يسألهم الحراسه قالوا له محدش خرج من الفيلا حمزه خرج لمروان يسأله
مروان بنرفزه انت عملتلها ايه تاني لما طلعت مش قولتلك ماتتكلمش تاني
حمزه بيمسح وشه بأديه وكله ڠضبانا متكلمتش فى حاجه شروق شكت فى سلطانه اللى قعده بمنتهي الهدوء وبتفطر عادى ولا كأن فيه حاجه
شروق بشك سوسو انتى عارفه نورهان فين مش كده
سلطانه ضحكت بخبث اسكتى خليه يتأدب شروق كمان ضحكت وغمزتها دخل مروان وحمزه حمزه هايموت من القلق مروان بص لشروق اللى رمقته بغمزه فهم قعد هو كمان بمنتهي الهدوء حمزه بص لسلطانه لقيها قعده ومش قلقانه
حمزه بشك هي فين ياامي
سلطانه هي مين ديه
حمزه مرراتى نورهان فين
سلطانه ببرود انت اللى لازم تعرف مش انا
حمزه دخل اوضه سلطانه لقي نورهان نايمه فى سابع نومه وشعرها مغطي وشها استند على الحائط واتنهد بأرتياح وقفل الباب وخرج حمزه راح قعد معاهم
حمزه لسلطانه ليه مقولتليش من الاول انها نايمه عندك فى الاوضه خلتينى اطلع ادور عليها زي المچنون
سلطانه بصتله بعتب عشان انت محسبتهاش كويس لو كنت حسبتها كنت عرفت ان مراتك ملهاش حد غيرنا تروحله لو كان ليها حد تلجأله من الاول ماكنتش جتلنا هنا تتحامي فينا تتحامي فيك يا اسد وانا قولتهالك وهقولهالك تانى نورهان امانه عندى وطالما انت مش هتاحفظ عليها سيبهالى انا هاعرف احافظ عليها
مروان پغضب متزودهاش يا أسد بقا
عدا كام يوم على ابطالنا والحال زي ماهو حمزه لسه زعلان من نورهان سلطانه حبت تعلم حمزه الادب قعدت نورهان فى اوضه جنب اوضتها وخلت شروق تجبلها بعض حاجتها وكتبها وطبعا حمزه بيه هايتجنن مبقاش بيشوفها حتى الاكل بتاكل لوحدها
متابعة القراءة
