النهارده اول يوم ليا ف الجامعه
المحتويات
ومسكها من دراعها پعنف انتى ازاي تبقي حامل وانا معرفش وتروحي تجهضى نفسك وبرضو انا معرفش هو انتى فاكره نفسك راجل البيت بتاخدى قرارت مع نفسك فكرانى ايه اهبل هاثق فيكى ازاي بعد كده فهمينى
ضحي قامت من على السرير بتعب ياعمار افهمني انا مكنتش هقدر اوفق بين شغلي وبين الحمل
عمار بنرفزه كل الستات بتحمل عادى وهي بتشتغل وهنروح بعيد ليه نورهان اهيه حامل ولسه بتدرس وبتسافر عشان جامعتها والدنيا ماشيه
عمار پغضب التفاهم ده كان قبل ما تعملي عملتك السوده دلوقتي مافيش بينا تفاهم واخد تيشرت لبسه وخرج من الاوضه ورزع الباب وراه كان حمزه هو كمان نازل على تحت نورهان كانت هتنزل لما شافت عمار خرج من غرفته راحت
نورهان تعالي ندخل عند ضحي صوتهم كان عالي اوى
شروق بضيق سمعت وفهمت ضحي غلطانه يانورهان متنكريش
نورهان بحزن عارفه ياشروق بس كل واحد أدرى بنفسه وبظروفه
نزل عمار وهو بقمه غضبه وعصبيته دخل لمروان وحمزه المكتب عمار قاعد عمال ينفخ
حمزه بص لمروان
حمزه ضحك خلاص يامروان بقا متحملهوش ذنبك وتابع مالك ياعمار بتتخانق ليه
عمار پغضب الهانم بتتصرف من دماغها بتاخد قرارات لوحدها وكأني مش موجود بتلغي وجودى
حمزه معظم الستات كده بتحب تاخد قرارات مع نفسها
مروان وحمزه بصوا لبعض پغضب
مروان استغفر الله العظيم الصبر يارب
حمزه بلوم انت كمان غلطان ياعمار طالما من البدايه اديتها مؤشر انك موافق على تأجيل الحمل يبقا اتصرفت وكأنك موافق
عمار پغضب انا اتفاقي معاها كان واضح تأجيل لفتره معينه مش لما تبقا حامل تروح تجهض نفسها وكمان من غير علمي يعنى لا تعرفني انها حامل ولا تعرفني انها هاتجهض نفسها ديه مش شيفاني بقا
مع شروق ونورهان فى غرفه ضحي
ضحي پتبكي ونورهان بتغمز فى شروق تخف عليها شويه
نورهان خلاص ياشروق بقا خليكى محضر خير
شروق اسكتي يابت انتى مش هرتاح غير لما اطلع كل اللى فى نفسي فى ناس عاقله تعمل عمايلكم ديه يعنى ايه تأجلي الخلفه ياهبله ده رزق من عند ربنا ما انتى لو كنتي اتشحتفتي شويه كنت عرفتى قيمة اللى ربنا ادهولك ورفضتيه انتى عملتى زي اللى كسب جايزه كبيره اوى ورفض يستلمها تسقطي نفسك ياغبيه انا مش قادره استوعب ضحي زادت بكاء وتابعت شروق عيطي عيطى كمان يمكن ربنا يسامحك على عملتك ديه
شروق بحب انا بعتبركم اخواتي الصغيرين وبنصحكم عشان بحبكم
نورهان بحب واحنا كمان بنحبك والله والحمد لله اننا بنعتبر بعض اخوات فعلا
شروق بصت لضحي قومي يابت ياهبله انتى اغسلي وشك وكفايه عياط بقاوتابعت شروق بزمتك ياشيخه مش ندمانه على عملتك السودا ديه نورهان وضحي ضحكوا
ضحي پبكاء ندمت والله وندمت اكتر بعد كل اللى قولتيه
نورهان ان شاء الله ربنا يعوضك يا حبيبتى
ضحي بتساءل تفتكروا عمار ممكن يسامحنى بسهوله
نورهان لو زعله زي الاسد يبقا هاتتعبي كتير
شروق بتأكيد ولاد عبد الواحد كلهم واحد يختي انتى وهي
نورهان بعدم فهم تقصدي ايه ياشروق
ضحي فهمت قصد شروق قصدها اني هاتعب
عدا شهر كمان على ابطالنا نورهان بقت فى الشهر السابع وبقت تمتحن وهي جايبه اخرها من التعب وصعبانه على حمزه بس خلاص اخر ماده وتخلص عمار لسه مخاصم ضحي حتي انه بينام فى اوضه نورهان اللى كانت بتنام فيها وهي متخاصمه مع حمزهوعاصم لسه بيتحاكم وثابت على وضعه والبيت كله عرف بحمل احلام
فى شقه حمزه فى مصر
حمزه رجع من الشركه لقي نورهان واقفه بتظبط شنطة سفرهم وكانت نزلت اشترت حاجات للبيبى وهتاخدهم معاها البلد
حمزه مش قولتلك متعمليش حاجه ومتقوفيش على رجلك كتير مبتسمعيش الكلام ليه ياست هانم
نورهان بزهق زهقت ياحمزه قولت اقوم امشي رجلي شويه
حمزه وفالاخر بتقولي انا تعبانه
نورهان بدموع بص هقولك على حاجه النوم بيتعبني والمشي بيتعبنى الوقوف بيتعبني والقعده بتتعبني وكل حاجه بتتعبني والله العظيم
حمزه فى طب خلاص انا اسف حقك عليا يارتني كنت وافقت تأجلي السنه بس انا صعبان عليا تقعدى سنه تاني وتذاكرى وتروحي وتيجي وهيبقا معاكي البيبى
نورهان خلاص اللى حصل حصل وتابعت پبكاءبس يارب بعد كله انجح
حمزه بيهديها طب خلاص هو انتي كل كلمه
متابعة القراءة