روايه بقلم حنان اسماعيل
المحتويات
ﻓﺴﺄﻟﺘﻬﺎ ﺍﻳﻤﻰ ﺑﻤﻜﺮ
ﺍﻳﻤﻰ ﺍﻧﺎ ﺑﺲ ﻋﺎﻭﺯﺓ ﺍﺗﻄﻤﻦ ﻋﻠﻴﻚ
ﻗﺎﻟﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺤﺴﺲ ﺑﻄﻦ ﻟﻴﻠﻰ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﻐﻀﺐ ﻣﺼﻄﻨﻊ
ﺍﻳﻤﻰ ﺍﺧﺲ ﻋﻠﻴﻜﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﻫﺘﺨﺒﻰ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺍﻧﺎ ﺍﻗﺮﺏ ﺻﺎﺣﺒﺔ ﻟﻴﻜﻰ
ﻟﻴﻠﻰ ﻳﺎﺑﻨﺘﻰ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﺍﺣﻨﺎ ﺣﺘﻰ ﻟﺴﻪ ....
ﺍﻳﻤﻰ ﺑﻔﻀﻮﻝ ﺍﻳﻪ ﻣﺎﺗﻘﻮﻟﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﻫﺘﺨﺒﻰ ﻋﻠﻴﺎ
ﻟﻴﻠﻰ ﺑﻔﺮﺡ ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ
ﺍﺑﺪﺍ ﺑﺲ ﺍﻧﺎ ﺑﺘﻜﺴﻒ ﺍﺗﻜﻠﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺎﺟﺎﺕ ﺩﻯ . ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻯ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﻟﻴﺎ ﻭﻣﺘﻠﻐﺒﻄﺔ ﻭﻣﺤﺮﺟﺔ ﻭﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ
ﺍﻳﻤﻰ ﻓﻬﻤﺎﻛﻰ ﺑﺲ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﺣﻜﻴﻠﻰ
ﺟﻠﺴﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺈﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺭﻗﻴﻘﻪ ﻫﺤﻜﻰ ﺍﻗﻮﻝ ﺍﻳﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺪﺃ ﻓﻰ ﺍﻻﻭﻝ ﻛﺪﻩ ﻓﺠﺄﺓ ﻭﺍﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﻣﺘﻨﺸﻨﺔ ...
ﺍﻳﻤﻰ ﻣﻘﺎﻃﻌﻪ ﺑﺨﺒﺚ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻐﺸﻢ ﺩﻩ ﻳﻌﻨﻰ ﻛﺪﻩ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻭﻻ ﺩﻟﻊ ﻭﻻ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﺮﺍﺟﻞ ﺩﻩ
ﺍﻳﻤﻰ ﺑﺎﻧﺪﻫﺎﺵ ﻳﻌﻨﻰ ﻏﺼﺐ !!! ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﺟﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﻛﺪﻩ ﺑﺲ ﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﻔﺮﻭﺽ ﻳﺎﺧﺪﻙ ﺑﺎﻟﻤﺤﺎﻳﻠﻪ ﻓﻰ ﺍﻻﻭﻝ ﺑﺲ ﺍﻧﺘﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﻋﺒﻴﻄﺔ ﻭﻋﻠﻰ ﻧﻴﺎﺗﻚ ﻫﻮﺍﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺑﻄﺮﻳﻘﻪ ﺭﺟﻌﻴﺔ ﺍﺳﻔﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻫﻤﺠﻴﺔ
ﻟﻴﻠﻰ ﺑﻀﻴﻖ ﻣﺒﺮﺭﺓ ﻻ ﻳﺎﺍﻳﻤﻰ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻛﺎﻥ ﻗﻤﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺮﻭﻣﺎﻧﺴﻴﺔ ﻭﺍﻟﺮﻗﻪ ﻣﻌﺎﻳﺎ
ﺍﻳﻤﻰ ﺑﺤﻘﺪ ﻣﺘﺼﻨﻌﻪ ﺍﻟﺘﻔﻬﻢ ﻣﺎﺷﻰ ﻳﺎﺳﺘﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺴﻌﺪﻛﻢ ﻫﻮ ﺳﺎﺑﻚ ﻭﺭﺍﺡ ﻓﻴﻦ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﻟﻴﻠﻰ ﺳﺎﻓﺮ ﺍﻟﺴﻮﻳﺲ ﻭﻫﻴﺮﺟﻊ ﺑﻜﺮﻩ .
ﺍﻳﻤﻰ ﻣﻨﺪﻫﺸﺔ ﻭﺳﺎﺑﻚ ﻟﻮﺣﺪﻙ ﻃﺐ ﻛﺎﻥ ﺧﺪﻙ ﻣﻌﺎﻩ . ﺍﻳﻪ ﺍﻟﺮﺟﺎﻟﻪ ﺍﻟﻐﺮﻳﺒﺔ ﺩﻯ !!!
ﺍﻳﻤﻰ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﻟﻴﻪ ﻣﺘﺮﻭﺣﻴﺶ ﻟﻪ . ﺍﻧﺎ ﻟﻮ ﻣﻨﻚ ﺍﻧﺰﻝ ﺣﺎﻻ ﻭﺍﺳﺎﻓﺮ ﻟﻪ ﻭﻧﻄﻠﻊ ﻣﻦ ﻫﻨﺎﻙ ﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﻣﻜﺎﻥ ﺣﻠﻮ ﺗﻘﻌﺪﻭﺍ ﻓﻴﻪ ﻳﻮﻣﻴﻦ ﻟﻮﺣﺪﻛﻢ . ﻳﻼ ﻗﻮﻣﻰ ﻏﻴﺮﻯ ﻫﺪﻭﻣﻚ ﻭﺍﻧﺎ ﻫﻮﺻﻠﻚ
ﺗﺤﻤﺴﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﻟﻠﻔﻜﺮﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻬﺾ ﺑﺴﺮﻋﻪ ﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﺑﻠﻐﺘﻬﺎ ﺍﻳﻤﻰ ﺑﺤﺼﻮﻟﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﻔﻨﺪﻕ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻨﺰﻝ ﻓﻴﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺳﻜﺮﺗﻴﺮﺗﻪ ﺑﺎﻟﺸﺮﻛﺔ .
ﻭﺻﻼ ﻟﻠﺴﻮﻳﺲ ﺑﻌﺪ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺳﺎﻋﺘﻴﻦ . ﻧﺰﻟﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﻔﻨﺪﻕ ﻭﺩﺧﻠﺖ ﻟﻼﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻭﺑﺮﻓﻘﺘﻬﺎ ﺍﻳﻤﻰ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺭﺃﺕ ﺍﻥ ﺗﺒﻴﺖ
ﺍﻟﻠﻴﻠﻪ ﺑﺎﻟﻔﻨﺪﻕ ﻻﻋﺠﺎﺑﻬﺎ ﺑﺎﻟﺠﻮ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﺴﺎﺣﻠﻴﺔ . ﺳﺄﻟﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﻻﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻋﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺍﻋﻰ
ﻟﻴﻠﻰ ﺑﺤﻤﺎﺱ ﺍﻧﺎ ﻣﺪﺍﻡ ﻟﻴﻠﻰ ﻣﺮﺍﺗﻪ
ﺍﺳﺘﻐﺮﺏ ﺍﻟﻤﻮﻇﻒ ﻗﺎﺋﻼ ﺍﺯﺍﻯ ﻳﺎﻓﻨﺪﻡ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺳﺘﺎﺫ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻓﻰ ﺍﻭﺿﺘﻪ ﻓﻮﻕ ﻣﻦ ﺑﺪﺭﻯ
ﺻﺪﻣﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﻣﻤﺎ ﺗﺴﻤﻌﻪ ﻓﺘﻘﺪﻣﺖ ﺍﻳﻤﻰ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺄﻟﻪ
ﺍﻳﻤﻰ ﻣﻌﻠﺸﻰ ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻮﺿﺢ ﻟﻨﺎ ﺍﻛﺘﺮ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﺣﻨﺎ ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻤﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻮﻇﻒ ﻓﻰ ﻣﺪﺍﻡ ﺟﺎﺕ ﻣﻦ ﻛﺎﻡ ﺳﺎﻋﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺪﺍﻡ ﻟﻴﻠﻰ ﺭﺿﺎ ﺣﺮﻡ ﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﻃﻠﻌﺖ ﻻﻭﺿﺘﻪ ﻭﻫﻰ ﻓﻮﻕ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﻭﻟﻮ ﻣﺶ ﻣﺼﺪﻗﻨﻰ ﺍﺗﻔﻀﻠﻮﺍ ﻣﻌﺎﻳﺎ
ﻗﺎﻟﻬﺎ ﻭﻫﻢ ﻳﺼﻌﺪﺍﻥ ﺧﻠﻔﻪ ﻃﺮﻕ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﻔﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﺘﻄﻞ ﻣﻨﻪ ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺗﺪﻯ ﺭﻭﺏ ﺍﻟﺤﻤﺎﻡ ﺍﻟﻘﺼﻴﺮ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺈﻧﺪﻫﺎﺵ
ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻟﻴﻠﻰ !! ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺎﺑﻚ ﻫﻨﺎ
ﻟﻢ ﺗﻨﻄﻖ ﻟﻴﻠﻰ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻘﻞ ﺑﺼﺮﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻤﻰ ﺍﻟﻤﻨﺪﻫﺸﺔ ﻭﺩﺍﻟﻴﺎ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻘﻒ ﺍﻣﺎﻣﻬﺎ .
ﺩﺍﻟﻴﺎ ﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﻜﺪﺏ ﻋﻠﻴﻜﻰ ﻳﺎﻟﻴﻠﻰ ﻭﺍﻟﻒ ﻭﺍﺩﻭﺭ ﻋﻠﻴﻜﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺑﺲ ﺍﻧﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺻﺎﺭﺣﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﺭﻳﺢ ﺿﻤﻴﺮﻯ . ﺍﻥ ﺍﻧﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺣﺪ ﻣﺎﻳﺘﺠﻮﺯﻙ ﻭﻛﻨﺎ ﻫﻨﺘﺠﻮﺯ ﻟﻮﻻ ﻗﺮﺍﺭ ﺟﻮﺍﺯﻛﻢ ﺍﻟﻤﻔﺎﺟﺊ . ﺩﻯ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻤﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺑﺘﺸﻮﻓﻨﺎ ﺩﺍﻳﻤﺎ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ ﺻﺢ ﻳﺎﺍﻳﻤﻰ
ﺍﻳﻤﻰ ﺑﻀﻴﻖ ﻣﺼﻄﻨﻊ ﺍﻳﻮﻩ ﺑﺼﺮﺍﺣﺔ ﺍﻧﺎ ﺣﺘﻰ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﻗﻠﺖ ﻟﻚ ﻳﺎﻟﻴﻠﻰ ﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻫﻴﺘﺠﻮﺯ
ﻟﻢ ﺗﺠﺐ ﺍﻳﻤﻰ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺻﺎﻣﺘﺔ .
ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ ﺩﺍﻟﻴﺎ ﺍﻟﻤﻬﻢ ﺍﺗﺠﻮﺯﻙ ﻭﺍﻧﺎ ﻗﻠﺖ ﺧﻼﺹ ﻫﻨﺴﻰ ﻭﺍﺑﺘﺪﻯ ﺍﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﻌﺎﻩ ﺯﻯ ﺍﺧﻮﻳﺎ ﺑﺲ ﻫﻮ ﻛﺎﻥ ﺩﺍﻳﻤﺎ ﻳﺠﻴﻠﻰ ﺍﻭﺿﺘﻰ ﻭﻳﻘﻌﺪ ﻳﺸﺘﻜﻴﻠﻰ ﻣﻨﻚ ﻭﻣﻦ ﺍﺳﻠﻮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻟﺒﺴﻚ ﻭﻛﻼﻣﻚ .. ﺍﻧﺘﻰ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺑﻘﻰ ﺍﻟﺮﺟﺎﻟﻪ ﻭﻛﻼﻣﻬﻢ ...
ﻛﻞ ﺩﻩ ﻭﺍﻧﺎ ﺑﻘﺎﻭﻣﻪ ﻟﺤﺪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺗﻌﻮﺭ ﻓﻴﻪ ﺑﺎﻟﺴﻜﻴﻨﺔ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺩﺧﻠﺘﻰ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻓﺠﺄﺓ . ﻳﻮﻣﻬﺎ ﺑﺎﻟﻠﻴﻞ ﺟﺎﻟﻰ ﺍﻻﻭﺿﻪ ﻭﻛﺎﻧﺖ ﺣﺎﻟﺘﻪ ﺻﻌﺒﺔ ﻭﻃﻠﺐ ﻳﺪﺧﻞ ﺑﺲ ﺍﻧﺎ ﺭﻓﻀﺖ ﻓﻘﺎﻟﻰ ﻃﺐ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻧﻨﺰﻝ ﺗﺤﺖ ﻧﺘﻜﻠﻢ .
ﺑﻠﻌﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﺭﻳﻘﻬﺎ ﺑﻤﺮﺍﺭﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺘﻤﻊ ﻟﺪﺍﻟﻴﺎ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺍﻛﻤﻠﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﻻﻳﻤﻰ ﻗﺎﺋﻠﻪ
ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻭﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﺍﻟﺼﺒﺢ ﻗﺎﻟﻰ ﻭﻫﻮ ﺧﺎﺭﺝ ﻟﺒﺮﻩ ﺍﺣﺼﻠﻪ ﻋﺸﺎﻥ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺳﻮﺍ ﻭﻟﻤﺎ ﺟﻴﺖ ﻭﺍﺟﻬﺘﻪ ﻭﻗﻠﺖ ﻟﻪ ﺍﻧﻨﺎ ﻻﺯﻡ ﻧﺼﺎﺭﺣﻚ ﺑﻜﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻓﻘﺎﻟﻰ ﻻﺀ ﻭﺍﺗﺨﺎﻧﻖ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻭﺳﺎﺑﻨﻰ ﻭﻧﺰﻝ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻣﻦ ﺷﻮﻳﺔ ﻭﻟﻮ ﻣﺶ ﻣﺼﺪﻗﺎﻧﻰ ﺧﻠﻴﻨﻰ ﺍﻭﺍﺟﻬﻪ ﻭﻻ ﺍﻗﻮﻟﻚ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺍﺧﺒﻂ ﻟﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻭﺿﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﻨﺒﻰ . ﺍﻟﻨﺰﻳﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺿﻄﺮ ﻳﺘﺪﺧﻞ ﻟﻤﺎ ﻻﻗﻰ ﺻﻮﺗﻨﺎ ﻋﺎﻟﻰ
ﻧﻬﻀﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﻣﻐﺎﺩﺭﺓ ﻟﻠﺨﺎﺭﺝ ﻓﻰ ﺻﻤﺖ ﺭﻥ ﻫﺎﺗﻔﻬﺎ . ﻧﻈﺮﺕ ﻓﻴﻪ ﻓﺮﺃﺕ ﺍﺳﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻓﺄﻏﻠﻘﺖ ﺍﻟﺨﻂ ﻓﻰ ﻭﺟﻬﻪ
ﺍﻏﻠﻘﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﻫﺎﺗﻔﻬﺎ ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺍﻳﻤﻰ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﺩ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻮﺍﺳﻴﻬﺎ
ﺍﻳﻤﻰ ﻣﺎﺗﺰﻋﻠﻴﺶ ﻳﺎﻟﻴﻠﻰ . ﺍﻧﺎ ﺑﺠﺪ ﻣﺶ ﻻﻗﻴﺔ ﻛﻼﻡ ﺍﻫﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﻴﻜﻰ . ﺑﺲ ﻣﺘﺰﻋﻠﻴﺶ ﻣﻨﻰ ﺟﻮﺯﻙ ﺩﻩ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭﺑﻨﺖ ﻋﻤﻪ ﺩﻯ ﺳﺎﻓﻠﻪ .. ﺍﻧﺎ ﺑﺠﺪ ﻣﺶ ﻣﺼﺪﻗﻪ ﺍﻥ ﻭﺻﻠﺖ ﺑﻬﻢ ﺍﻟﺒﺠﺎﺣﺔ ﺍﻧﻬﻢ ﻳﺨﻮﻧﻮﻛﻰ ﻭﻓﻰ ﺑﻴﺘﻚ
ﻟﻢ ﺗﺠﺒﻬﺎ ﻟﻴﻠﻰ ﺑﻞ ﻇﻠﺖ
متابعة القراءة
